ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗ ΦΟΡΕΣΤ!

Από την κτηνίατρο Βασιλική Α. Νταβλούρου. BVM, MRCVS, GPCert(ExAP).

Η αγαπημένη μου Φόρεστ γεννήθηκε το 2004 σε ένα εκτροφείο, στην πόλη Sleaford της κεντρικής Αγγλίας. Είχα την τύχη να την γνωρίσω όταν η εκτροφέας της την έφερε στην κλινική όπου εργαζόμουν για να υποβληθεί σε μια επέμβαση αποκατάστασης των βλεφάρων της. Η Φόρεστ, (που μέχρι τότε ονομαζόταν Roxy), υπέφερε από Εντρόπιο. Τα βλέφαρά της δηλαδή ήταν υπερτροφικά και δίπλωναν προς τα μέσα, χτυπώντας έτσι πάνω στα μάτια της.

Ήταν ήδη 10 μηνών.

Η κατάσταση αυτή ήταν ιδιαίτερα επώδυνη για το ζώο, αφού προκαλούσε συνεχή ερεθισμό στα μάτια της, τραυματισμό και φυσικά την εμπόδιζε από το να βλέπει καλά.

Όταν ήρθε στο ιατρείο ήταν πολύ φοβισμένη αφού δεν είχε ποτέ μέχρι τότε φύγει από το εκτροφείο. Το πρωί της επέμβασής της η Φόρεστ με περίμενε στο κλουβί νοσηλείας της.

Είχε γυρισμένη την πλάτη της , κοιτούσε τον τοίχο και ....έτρεμε! Η συμβουλή του νοσηλευτικού προσωπικού ήταν να χρησιμοποιήσω φίμωτρο, διότι η Φόρεστ ..........ως Ροτβάϊλερ...........θα ήταν μάλλον .........απρόβλεπτη!

Όταν την πλησίασα και την φώναξα με το όνομά της, γύρισε και με κοίταξε! Τότε είδα τον τρόμο στα μάτια της! Σαν να με ικέτευε να μην της κάνω κακό! Με εμπιστεύθηκε όμως αμέσως και με ακολούθησε στο χειρουργείο.

Από εκείνη τη στιγμή ήξερα πως θα ήμασταν μαζί για πάντα!

  Μια ματιά ήταν αρκετή για να γεννηθεί μια μεγάλη αγάπη!

Αφού την χειρούργησα και αποκαταστήθηκε η όρασή της, αποφάσισα να την επιστρέψω εγώ η ίδια στο εκτροφείο για να μιλήσω με την εκτροφέα και να την συμβουλεύσω σχετικά με την κατάσταση του ζώου. Η εκτροφέας, αντιλαμβανόμενη την κληρονομικότητα της κατάστασης της Φόρεστ αποφάσισε να την αποσύρει από την αναπαραγωγική αλυσίδα του εκτροφείου. Έτσι ήρθε η πρότασή μου για την υιοθεσία της. ...............

Πέρα από το πρόβλημα με τα μάτια της όμως, η Φόρεστ είχε άλλον ένα μεγάλο αγώνα να δώσει. Είχε σοβαρότατο κινητικό πρόβλημα, που δεν οφειλόταν σε κάποιου είδους αναπηρία, αλλά στον εγκλεισμό της από την ημέρα που γεννήθηκε, μέσα στο κλουβί του εκτροφείου. Η Φόρεστ δεν μπορούσε.......ή μάλλον δεν "ήξερε" πως να περπατάει!

Χρειάστηκαν τουλάχιστον 2 μήνες σκληρής προσπάθειας και υπομονής για να της μάθω να εμπιστεύεται το .....έδαφος και τα πόδια της! Για 2 μήνες, έπρεπε καθημερινά να την σηκώνω αγκαλιά για να την βάλω ή να την βγάλω από το αυτοκίνητο, εφόσον ερχόταν καθημερινά μαζί μου στη δουλειά. Μέχρι που ένα πρωί.............μου έδωσε τη μεγαλύτερη χαρά! Έτσι ξαφνικά..............η Φόρεστ αποφάσισε πως μπορεί ..............να "τρέξει"! και έτρεξε για πολύ ώρα............κι έτρεξα γι εγώ πίσω της τρομαγμένη μήπως την χάσω!!!!

Έτσι και την ονόμασα ΦΟΡΡΕΣΤ! - "FORREST GUMP"! RUN FORREST...............RUN!!!!!!!!!

Η Φόρεστ έγινε η αχώριστη παρέα μου σε όλη μου την διαδρομή μέχρι σήμερα. Με συντρόφευσε σε όλες τις περιπέτειες και όμορφες εμπειρίες μου στο ταξίδι μου στον κόσμο. Ήρθε μαζί μου στην Ελλάδα και μαζί χτίσαμε το ιατρείο μας! Ήταν εκεί να με συντροφεύει στα πρώτα δύσκολα χρόνια. Πολύ σύντομα έγινε δημοφιλής και "διάσημη", αφού οι πελάτες του ιατρείου μας ρωτούσαν και αναφέρονταν σε αυτήν σαν πραγματικό μέλος της οικογένειάς μας!

Το μικρό φοβισμένο κορίτσι μου, έγινε το πιο κοινωνικό πλάσμα που αγαπούσε όλους όσους τις έδιναν ένα χάδι. Λάτρευε τα άλλα ζώα και πέρασε τη ζωή της να κοιμάται αγκαλιά με δύο γάτες!!!

Μου έμαθε πολλά και με βοήθησε να ξεπεράσω το φόβο μου για τα Ροτβάιλερ!

Αυτή μου έμαθε πως τελικά............ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΚΥΛΟΣ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΦΟΒΑΤΑΙ...............!!!!!!!!!!!!!

Ήταν και θα είναι για πάντα η αστείρευτη πηγή έμπνευσης στη ζωή μου!

 20-9-14 :Όσο κι αν μέσα μου ήξερα πως θα έρθει η στιγμή που το αφιέρωμα σε ένα από τα πιο γλυκά πλάσματα που με συντρόφευσαν στο ταξίδι της ζωής μου.....θα έπρεπε να συμπληρωθεί από τούτη εδώ την ανακοίνωση, όσο κι αν η δουλειά μου με έχει βοηθήσει να εξοικειωθώ με την ιδέα του "τέλους".........δεν περίμενα ποτέ ότι θα ήταν τόσο δύσκολο κι επώδυνο.  Η Φόρεστ μας .....μας "άφησε", χτυπημένη από μια πολύ κακή μορφή καρκίνου. "Κακόηθες Μελάνωμα".  Μου έμαθε πολλά στην πορεία, όμως το σπουδαιότερο το άφησε για το...........τέλος!

......See you later my darling..............

..........ΕΙΣ ΤΟ ............ΕΠΑΝΙΔΕΙΝ ΜΙΚΡΗ ΜΟΥ!..............